ഒരു ഫിലിം ഫെസ്ടിവല്ലിന്റെ ഓര്‍മയ്ക്ക്


" എടാ നീ ഇതുവരെ ച്ചെ "
എല്ലാവരും കബീറിന് നേരെ ചാടി വീണു , നാണക്കേട്‌കൊണ്ട്  കബീര്‍ തല താഴ്ത്തി നില്‍ക്കുകയാണ് ,വളിഞ്ഞ ഒരു ചിരി മാത്രമാണിപ്പോ അവന്റെ സമ്പാദ്യം ,അപ്പോഴാണ്‌ ഒരു മൂലയ്ക്ക് എന്തോ പറയാന്‍ മുട്ടി നില്‍ക്കുന്ന അനൂപിനെ ഞാന്‍ ശ്രദ്ധിച്ചത് " ഉം എന്താ അനൂപേ " പറയണോ വേണ്ടേ എന്നാ മട്ടില്‍ ഒന്ന് പരുങ്ങിയ ശേഷം അനൂപ്‌  പറഞ്ഞു " കബീര്‍ മാത്രമല്ല ഞാനൂണ്ട് "
പിന്നെ ആ റൂമിലാകെ നിശബ്ദതയായിരുന്നു ,ഹോസ്ടലിന്റെ ഏതൊക്കെ റൂമുകള്‍ നിശബ്ദമായാലും നിശബ്ദമാകാത്ത ഒരു റൂമായിരുന്നു ആ54 ആം നമ്പര്‍ റൂം .പതിവില്ലാത്ത ഈ ശാന്തതയിലും നിശബ്ദതയിലും സംശയം തോന്നി വാര്‍ഡന്‍ എങ്ങാനും പരിശോധിക്കാന്‍ വരാന്‍ സാധ്യത ഉണ്ട് എന്നതിനാല്‍  ദീര്‍ഘ ദര്‍ശിയായ നത്ത് രാകേഷ് പകുതി മാത്രം വലിച്ച ഒരു സിഗരറ്റ്  വേദനയോടെ ജനലിലൂടെ പുറത്തേക്കിട്ടു.
'എന്നെ പറഞ്ഞിട്ട് കാര്യമൊന്നുമില്ല ഞാനെന്തു ചെയ്യാനാ'  - കബീര്‍ മൌനം ബ്രേക്ക് ചെയ്തു ,കബീറിന് ഐക്യദാര്ട്ട്യം പ്രക്യാപിച്ച്ചു അനൂപ്‌ അടുത്തേക്ക് നീങ്ങിയിരുന്നു.
'ക്ലാസ് , ട്യുഷന്‍ ,വീട് , കോളേജ്  അങ്ങനെയൊക്കെയായിരുന്നു ഇതുവരെ ജീവിച്ചത് ,പിന്നെ നിങ്ങളെപ്പോലെ നല്ല ഫ്രെണ്ട്സിനെ എനിക്ക് ഒരിക്കലും കിട്ടിയിട്ടില്ല പിന്നെ നിങ്ങള് പറ എന്നെ
കുറ്റപ്പെടുത്തിയിട്ടു കാര്യമുണ്ടോ?'
ഞങ്ങളാരും ഒന്നും പറഞ്ഞില്ല ,നഷ്ട സ്വപ്നങ്ങളെ നിങ്ങളെനിക്കൊരു ...എന്നാ മൂഡില്‍ കബീര്‍ പറഞ്ഞു തുടങ്ങി
'ഇവിടെ വന്നതിനു ശേഷം ഹോസ്റല്‍ ലൈബ്രറിയില്‍ നിന്നാ പല പുസ്തകങ്ങളും ഞാനാദ്യമായിട്ടു കാണുന്നത് '
ഹോസ്ടലിനു സ്വന്തമായിട്ട് ഒരു ലൈബ്രറിയുണ്ട് ലൈബ്രറി സയന്‍സിനു പഠിക്കുന്ന ജോ മോന്‍ ആണ് ലൈബ്രേറിയന്‍ ഹോസ്ടലിലെ പൂര്‍വികര്‍ നിറഞ്ഞ മനസ്സോടെ ഭാവി തലമുറയ്ക്ക്
ദാനം നല്കിയതും ക്ലാസ്സിലെ പെണ്‍കുട്ടികളുടെ അടുത്ത് നിന്ന് ചെറിയ ചെറിയ പിരിവുകള്‍ നടത്തി കഷ്ടപ്പെട്ടു സമ്പാദിച്ച പൈസക്ക് വാങ്ങിയ പുസ്തകങ്ങളുമായി ഹോസ്റല്‍ മേറ്റ്സ് ഹോസ്റല്‍ മേറ്റ്സ്നു വേണ്ടി നടത്തുന്ന ഹോസ്റല്‍ മേറ്റ്സ്സന്റെ  സ്വന്തം ലൈബ്രറിയായിരുന്നു അത് .മുത്ത്‌ ,മുത്തുച്ചിപ്പി തുടങ്ങിയ ലോക്കല്‍ ( അതിലും ലോക്കലും ഉണ്ടായിരുന്നു )മസാലകള്‍ തൊട്ടു വിദേശങ്ങളില്‍ നിന്നും തപാല്‍ വഴി വരുത്തിച്ച ഇന്റര്‍നാഷനല്‍  മസാലകളും മാത്രമേ ആ ലൈബ്രറിയില്‍ ഉണ്ടായിരുന്നോള്ളൂ. 
അനൂപിന്റെയും കബീറിന്റെയും കഥകള്‍ കൂടി കേട്ടതോടെ ആ ലൈബ്രറിയുടെ ചരിത്ര പരമായ പ്രാധാന്യം ഒന്ന് കൂടി കൂടിയതായി ഞങ്ങള്‍ക്ക് തോന്നി .പി ജി  ക്ലാസ്സിലെത്തിയിട്ടും ഇന്നേവരെ
ഒരു നീല പോട്ടെ മഞ്ഞയെങ്കിലും കാണാത്ത  അക്ഷന്തവ്യമായ കുറ്റം ചെയ്ത  അനൂപിനെയും കബീറിനെയും കുറിച്ചാലോചിച്ചു  ദുഃഖ ഭരിതമായ ആ അന്തരീക്ഷത്തിന്റെ പശ്ചാത്തലത്തില്‍ ഞങ്ങള്‍ ചരിത്ര പരമായ ഒരു ദൌത്യം കൂടി ഏറ്റെടുത്തു , ഒരു ഫിലിം ഫെസ്റിവല്‍.. ഫുള്‍ ചെലവു ഏറ്റെടുത്തോളാം എന്ന് കബീറും അനൂപും .ടീ വിയും ഡി വി ഡി പ്ലേയറും വാടകയ്ക്ക് എടുക്കേണ്ടി വരും..ആരെങ്കിലും കണ്ടാല്‍ എല്ലാത്തിന്റെയും ആപ്പീസ് പൂട്ടും.
ചില കാര്യങ്ങള്‍ക്ക് നമുക്ക് ഭയങ്കര വേഗതയായിരിക്കും പെട്ടന്ന് പെട്ടന്ന് തീരുമങ്ങള്‍ എടുക്കാന്‍ പറ്റും ,എല്ലാം വളരെ പെട്ടന്ന് തന്നെ നടന്നു , ഐ .എ. എസ് നു അടയിരിക്കുന്ന അന്‍വര്‍ ഇക്കയെയും എം.എഡ് എന്ന് പറഞ്ഞു നടക്കുന്ന സുരെഷേട്ടനെയും ആദ്യം കുപ്പിയിലാക്കി .
ദിവസം തീരുമാനിച്ചു അടുത്ത വെള്ളിയാഴ്ച്ച , നല്ല ഭക്ഷണം ,വാപ്പാന്റെ പോക്കറ്റിലെ കാശ് എന്നീ അത്യാകര്‍ഷകമായ ഓഫറുകളില്‍  മയങ്ങി ഒരുവിധം ആളുകളൊക്കെ അന്ന് നാട്ടില്‍ പോകും  പിന്നെ ഞായറാഴ്ച വൈകീട്ട് അല്ലെങ്കില്‍ തിങ്കളാഴ്ച കാലത്ത് മാത്രമേ പൊങ്ങൂ..  വാര്ടന്റെയും ഹോസ്റല്‍ ക്ലാര്‍ക്കിന്റെയും ശല്യവുമുണ്ടാകില്ല .
48  മണിക്കൂര്‍ സമയമുണ്ട് , 2 മണിക്കൂര്‍ വച്ച് നോക്കുകയാണെങ്കില്‍ 24 സിനിമകള്‍ -തന്റെ  പരിചയകുറവ് ഈ കണക്കു കൂട്ടലിലും കബീര്‍ തെളിയിച്ചു.പിന്നെ വെള്ളിയാഴ്ച്ചക്കുള്ള കാത്തിരിപ്പ് ,ഇതിനിടക്ക്‌ ടി വി  ,ഡി വി ഡി പ്ലയര്‍ ആയിരക്കണക്കിന് സി ഡി കള്‍ എല്ലാം റെഡി ,വലിയ തല്പ്പര്യമില്ലാതിരുന്നിട്ടും ഞാനടക്കം പലരും ഈ മഹത്തായ ദൌത്യത്തില്‍ പങ്കുചേരുക എന്ന സദുദ്ദേശത്തോട് കൂടി ആ ആഴ്ച വീട്ടില്‍ പോയില്ല.
അങ്ങനെ ആ വിശുദ്ധ  വെള്ളിയാഴ്ച്ച വന്നെത്തി കുറെ കുഞ്ഞാടുകളെ ജ്ഞാനസ്നാനം നടത്താനുളളതിനാല്‍  പ്രദര്‍ശനത്തിനുള്ള സിനിമകള്‍ തിരഞ്ഞെടുക്കുന്നതിന് വിദഗ്ദരുടെ അഭിപ്രായങ്ങള്‍ സ്വീകരിച്ചു,   ഈ വിഷയത്തില്‍ ഒരു ഡിപാര്‍ട്ട്മെന്റ്  ഉണ്ടായിരുന്നെകില്‍ , ഒരു യുനിവേര്സിടി ഉണ്ടായിരുന്നെകില്‍ എന്റെയൊക്കെ കല്യാണത്തിനു ഓഡിറ്റൊരിയം  വൈസ് ചന്സലെര്‍മാരെക്കൊണ്ടും പ്രോഫസര്മാരെക്കൊണ്ടും നിറയുമായിരുന്നല്ലോ എന്നൊരുനിമിഷം
 ജിതേഷിന്റെയും പ്രവീണിന്റെയുമൊക്കെ ആധികാരികമായ അഭിപ്രായങ്ങള്‍ കേട്ടപ്പോള്‍ എനിക്ക് തോന്നി .
"അളിയാ വാര്‍ഡന്‍ പോയിട്ടില്ല   എന്നാണു തോന്നുന്നത് ,ഫാനിന്റെ ഒച്ച കേള്‍ക്ക്നുണ്ട് "  - താമസക്കാരില്ലാത്ത മുപ്പത്തിനാലാം നമ്പര്‍ മുറിയില്‍ എല്ലാം  റെഡിയായപ്പോഴാനു  ജോമോന്റെ ശബ്ദം അവിടെ ഒരപശബ്ദമായിവന്നു പതിച്ചത് . വാര്‍ഡന്‍  ജലീല്‍ സര്‍   കുറച്ചു കടുപ്പക്കരനാണ്  എന്നൊരു ശ്രുതി ഉണ്ട് എന്നല്ലാതെ ഇന്നേവരെ ഞങ്ങളുമായിട്ടു ഒരു പ്രശ്നവുമുണ്ടായിട്ടില്ല ,വലിയ പ്രായ വ്യത്യാസമില്ലാതതിനാലാവാം   കാര്യങ്ങള്‍ കൈവിട്ടുപോകാതിരിക്കാന്‍  മനപൂര്‍‍വം അങ്ങേരോകലം ഇട്ടിരുന്നു .എന്നാലും പറയാന്‍ പറ്റില്ല .
"നീയൊന്നു മിണ്ടാണ്ടിരി നിനക്ക് തോന്നിയതാകും "- ആവശ്യക്കാരന് ആക്രാന്തമില്ലാതിരിക്കില്ലല്ലോ അനൂപ്‌ ജോമോനെ നിരാശപെടുത്തി.
അങ്ങനെ മുപ്പത്തിനാലാം നമ്പര്‍ മുറിയുടെ ഇരുട്ടില്‍ ബാക്ക് ടു ബാക്ക് ഓടിക്കൊണ്ടിരിക്കെ വൈകുന്നേരം മൂന്നു മണിക്കും മൂന്നരക്കും ഇടയില്‍ വാകയുടെയും
വരാന്തയുടെ തൂണ്കല്‍ക്കിടയിലൂടെയും മുപ്പത്തിനാലാം നമ്പര്‍ മുറിയുടെ ജനലിന്റെ ചെറിയ വിള്ളലുകള്‍ക്കിടയിലൂടെ ഒളിഞ്ഞു നോക്കാറുള്ള വെയിലിന്റെ ചിതറിയ നേര്‍രേഖ പോലെയുള്ള വെളിച്ചത്തില്‍ കബീര്‍ തന്നെയാണ് ആദ്യം കണ്ടത് ---വാര്‍ഡന്‍  ജലീല്‍ സര്‍ .

Comments

  1. Its super >>>siply superrrr.....Mannil jeevichavante anubhavam ACyi jeevichavanu undavill avaniu Mrlin manroyude Jeevitha kadha parayaane neeram undaavooo >>>>>congradzzz Shakeelayude kadha parajathinu

    ReplyDelete
  2. Kollam oru Nostalgic Feel Thonunnu... Hostel life ... Hmm... Onnum thirichu kittilallooooo...

    ReplyDelete
  3. jaleel sir um company aayittundavum elle.........

    ReplyDelete
  4. pls complete this story,,,,,,,,,,,,,,,

    picture abhi baki he bhai,,,,,,,,,,,,

    ReplyDelete

Post a Comment

Popular Posts